Nešto više od dvadeset dana prošlo je od Inzkovog zakona (Izmjena Krivičnog zakona kojima se zabranjuje negiranje genocida). I tek što su političari iz Republike Srpske smanjili broj reakcija o toj temi, u javnosti se pojavljuje nastavak sistemskog negiranja, ali ovaj put bez izgovorene riječi genocid. Od jučer su se u Rogatici pojavili bilbordi s porukom “Nije bilo…, mi znamo”, što jasno aludira na genocid, a to potvrđuju i komentari na društvenim mrežama na tu objavu.
Negiranje genocida bez izgovorene riječi:
Sramne poruke iz Rogatice
Nešto više od dvadeset dana prošlo je od Inzkovog zakona (Izmjena Krivičnog zakona kojima se zabranjuje negiranje genocida). I tek što su političari iz Republike Srpske smanjili broj reakcija o toj temi, u javnosti se pojavljuje nastavak sistemskog negiranja, ali ovaj put bez izgovorene riječi genocid.
Od jučer su se u Rogatici pojavili bilbordi s porukom “Nije bilo…, mi znamo”, što jasno aludira na genocid, a to potvrđuju i komentari na društvenim mrežama na tu objavu.
Uprkos postojanju zakona koji zabranjuje negiranje genocida, zločina protiv čovječnosti i veličanje ratnih zločinaca, čini se da se sistemska kampanja negiranja nastavlja, ali ovaj put na drugačiji način. Ova fotografija je objavljena na Facebook grupi Srcem za Srpsku, a komentari ispod objavljene fotografije su jednoglasni.
Za sada nije poznato ko stoji iza postavljenih bilborda u Rogatici, ali je cilj jasan, držati temu aktuelnom i nastaviti negiranje izbjegavajući ključne riječi zbog kojih bi eventualno mogli krivično odgovarati.
I kao da se u posljednjih 20 godina ništa nije promijenilo, jer su se slične poruke mogle vidjeti u osiromašenim istočnobosanskim gradovima kada je Radovan Karadžić bio u bjekstvu. Tada su na suptilan način bilbordima poručivali da znaju gdje se krije, ali “da ga ne daju”.
A u Rogatici, gdje je postavljen ovaj bilbord kojim se evidentno negira genocid, počinjeni su neki od najtežih ratnih zločina. Za zločin protiv čovječnosti na 20 godina zatvora osuđen je Dragoja Paunović. On je osuđen za ratni zločin jer je u periodu od maja do septembra 1992. izvršio progon bošnjačkog stanovništva. Naredio je da se veže 27 Bošnjaka koje je koristio kao živi štit, koji su potom strijeljani.
Također treba izdvojiti i masakr u Pakleniku kod Rogatice, gdje je ubijeno 50 Bošnjaka koji su bježali iz Višegrada, ali su sistemski izdvojeni iz autobusa i ubijeni. Optuženi za ovaj zločin su Mitar Vasiljević, Nenad Tanasković, Sredoje i Milan Lukić te Predrag Milisavljević.